Zoogdieren in Zuid-Savo

De eland is een lid van de onderfamilie van herten en is de grootste en zwaarste bestaande soort in de hertenfamilie. De meeste volwassen mannelijke elanden hebben kenmerkende brede, handvormige geweien; de meeste andere leden van de hertenfamilie hebben een gewei met een “twijgachtig” uiterlijk. Elanden bewonen typisch boreale bossen en gematigde en gemengde bossen van het noordelijk halfrond in gematigde tot subarctische klimaten.

De bruine beer (Ursus arctos) is het grootste roofdier van Europa. Het heeft een gemengd dieet, gebruikt karkassen als voedsel en jaagt op grote herten. Als er sneeuw op de grond ligt, is de beer in winterslaap. De bruine beer is het nationale dier van Finland. Voor oude Finnen was de beer een gevreesd maar gerespecteerd dier. Het belang van de beer bij oude Finnen wordt aangetoond door het feit dat er meer dan 200 verschillende namen voor de beer zijn in de Finse taal. [Lees meer]

De lynx (Lynx lynx) is de enige wilde katachtige in Finland. Als typische kat is het het meest volmaakte roofdier onder alle grote carnivoren. Zijn dieet bestaat bijna uitsluitend uit zoogdieren en vogels. Vroeger ging elk gesprek over de lynx waarschijnlijk over zijn waardevolle vacht. [Lees meer]

De wolf (Canis lupus) is een zoogdier van de hondenfamilie. Biologisch gezien is het dezelfde soort als de huishond. De wolf is de grootste hond die in het wild leeft. Van alle noordelijke roofdieren is de wolf de meest sociale soort die het liefst in roedels leeft die worden gevormd door familie-eenheden. Wolven communiceren met elkaar via houdingen, gebaren, gezichtsuitdrukkingen, geursporen en gehuil. [Lees meer]

Vossen leven op elk continent behalve Antarctica. De meest voorkomende en wijdverbreide soort vos is de rode vos (Vulpes vulpes) met ongeveer 47 erkende ondersoorten. De wereldwijde verspreiding van vossen, samen met hun wijdverbreide reputatie van sluwheid, heeft bijgedragen aan hun bekendheid in de populaire cultuur en folklore in veel samenlevingen over de hele wereld. [Lees meer]

Dassen hebben vrij korte, brede lichamen, met korte poten om te graven. Ze hebben langwerpige, wezelachtige hoofden met kleine oren. Hun staarten variëren in lengte, afhankelijk van de soort; de stinkdas heeft een zeer korte staart, terwijl de staart van de fret-das 46-51 cm lang kan zijn, afhankelijk van de leeftijd. Ze hebben zwarte koppen met opvallende witte aftekeningen, grijze lichamen met een lichtgekleurde streep van kop tot staart en donkere poten met lichtgekleurde onderbuik. Ze groeien uit tot ongeveer 90 cm lang inclusief staart. [Lees meer]

Bevers zijn de op één na grootste levende knaagdieren na de capibara’s. Ze hebben stevige lichamen met grote koppen, lange beitelachtige snijtanden, bruine of grijze vacht, handachtige voorpoten, achterpoten met zwemvliezen en platte, geschubde staarten. De Euraziatische bever heeft een meer langwerpige schedel met een meer driehoekige neusbeenopening, een lichtere vachtkleur en een smallere staart. De dieren zijn te vinden in een aantal zoetwaterhabitats, zoals rivieren, beken, meren en vijvers. [Lees meer] Tegenover de cottage, aan de andere kant van het meer, is een beverburcht.

De veelvraat (Gulo gulo) is de grootste vertegenwoordiger van de wezelfamilie. De toekomst van de veelvraat hangt af van het succes van andere grote carnivoren, vooral de wolf, omdat de veelvraat in de eerste plaats een aaseter is. Hij zoekt liever iets te eten dan iets om te jagen. [Lees meer]

De Saimaa Ringelrob (Pusa hispida saimensis) is een van de zeldzaamste zeehonden ter wereld. Er leven nog ongeveer 410 zeehonden in het Saimaameer. Er is nog veel werk aan de winkel om deze soort, die op het punt staat uit te sterven, te beschermen. [Lees meer]

Egels zijn gemakkelijk te herkennen aan hun stekels, dit zijn holle haren die stijf zijn gemaakt met keratine. Hun stekels zijn niet giftig of van weerhaken voorzien en laten, in tegenstelling tot de stekels van een stekelvarken, niet gemakkelijk los van hun lichaam. De stekels van het onvolgroeide dier vallen echter normaal uit als ze worden vervangen door volwassen stekels. Dit wordt “quilling” genoemd. Stekels kunnen ook afvallen als het dier ziek is of onder extreme stress staat. Egels zijn meestal bruin, met bleke punten aan de stekels.

De eekhoorn is 20 tot 28 centimeter lang en 250 tot 350 gram zwaar. De borstelige pluimstaart is van 15 tot 20 centimeter lang. Het is een omnivoor, die tot de knaagdieren behoort. 
Gewoonlijk zijn de dieren roodbruin met een witte buikzijde, ’s winters meer grijzig donkerbruin. De kleur wordt ook grijsachtiger naarmate de eekhoorn ouder wordt. De oorpluimen vallen vooral in de winter op. Een eekhoorn kan de haren op de pluimstaart opzetten.

De hermelijn is familie van de wezel en lijkt er veel op, maar de hermelijn is zwaarder. Hij heeft een langgerekt lichaam. De vacht is kastanjebruin van kleur, met een gelig witte buikzijde en een zwarte staartpunt. De hermelijn heeft een zomer- en een wintervacht. In de zomer is de vacht roodachtig bruin, in de winter is ze wit. In het noorden van het verspreidingsgebied wordt de vacht geheel wit (met uitzondering van het zwarte staartpuntje), maar in zuidelijker gelegen gebieden wordt hij slechts gedeeltelijk wit.