Uniek scheepswrak in de Golf van Finland is mogelijk 400 jaar oud
Het wrak werd gevonden op een diepte van 85 meter en blijkt uit gravures te zijn gebouwd in 1636.
Vorig jaar ontdekten vrijwillige duikers van de internationale non-profitorganisatie Badewanne een uniek, uitzonderlijk goed bewaard gebleven scheepswrak op een diepte van 85 meter op de bodem van de Oostzee tussen het Finse schiereiland Hanko en het Estse eiland Hiiumaa.
Het duikteam vond ook een houten spiegel – de verticale versterking die de achtersteven van een boot verstevigt – naast het wrak van het schip, waarvan wordt aangenomen dat het een zeilschip in Nederlandse stijl is dat bekend staat als een ‘fluit’ of ‘fluyt’. ‘.
Deze zomer slaagden de duikers erin om de spiegel, die met het gezicht naar beneden op de zeebodem lag, om te draaien om een gravure met het jaar 1636 te onthullen naast de afbeelding van een zwaan, waarvan wordt aangenomen dat deze de naam van het schip voorstelt.
Duiker Jouni Polkko vertelde Yle dat de tijd voor onderzoekswerk beperkt is tot slechts 20 minuten per duik, maar elke reis duurt een hele dag. “Het duurt twee en een half uur om vanaf die diepte aan de oppervlakte te komen”, zei Polkko.
Volgens Niklas Eriksson, een maritiem archeoloog aan de Universiteit van Stockholm die gespecialiseerd is in fluiten, werden de schepen destijds geïdentificeerd op basis van de informatie die op de spiegel was gegraveerd. In het verleden zijn bij marien archeologisch onderzoek stukken van de spiegel gevonden, maar volgens Eriksson is dit de eerste keer dat alle spiegelinformatie beschikbaar is.
“Meer gedetailleerd onderzoek zal waarschijnlijk het wapen onthullen dat de thuishaven van het schip zal tonen”, zei Eriksson.
De echte reden voor het zinken van het schip zal misschien nooit duidelijk worden, zei Polkko, erop wijzend dat er een paar handmatige waterpompen op het dek van het wrak zijn. Dit suggereert dat de bemanning misschien niet de tijd heeft gehad om het water snel genoeg weg te pompen.
“Destijds werd er graan vervoerd in het ruim van de schepen. Als er veel water in komt, kunnen de pompen verstopt raken”, legt Polkko uit.
Fluiten waren driemaster zeilschepen die werden gebruikt door de koopvaardijvloot van de Nederlandse Republiek, waarmee het land het zeeverkeer in de Oostzee regelde van het begin van de 17e eeuw tot het midden van de 18e eeuw. In het Baltische zeeverkeer voeren fluiten meestal ongewapend om met een kleine bemanning zoveel mogelijk vracht te vervoeren.
Het duikteam van Badewanne zal de geschiedenis van het wrak blijven onderzoeken, samen met maritiem archeologen Minna Koivikko van de Finse Rijksdienst voor het Erfgoed en Martijn Manders van de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed, evenals met Eriksson van de Universiteit van Stockholm.
In het licht van de nieuwe informatie zei Manders dat het mogelijk zou kunnen zijn om de identiteit van de laatste bemanning van het schip vast te stellen.
“De fluit toont de typisch Nederlandse benadering van de scheepsbouw en symboliseert de bloeiende koopvaardij van die tijd”, zegt Manders.
Een documentaire film, “Fluit”, is ook in productie en probeert het uiteindelijke lot van het schip te ontdekken.
Bron: Yle